iki

miqd. s.

1. Birdən sonra gələn ədəd –

2. İki dəfə iki. Dörddən iki çıxmaq. // Miqdarca iki bildirir. İki kitab. İki otaq. İki qardaş. İki yoldaş. – Söhbətin bu yerində çayçı Qurban iki stəkan limonlu çay gətirdi. H. N.. <Rəşid:> <Bəyim xala> cəmi-cümlətanı iki kərə mənim suallarıma bir qədər təfərrüatla cavab vermişdi. İ. Hüseynov.

2. dan. Bir neçə, çox az mənasında. İki sözü bir-birinə qoşa bilmir. İki kəlmə ilə başa salmaq. İki dəqiqə vaxtınızı alacağam. – <Qəhrəman:> İki dəqiqə keçməmiş . . otaqdan əvvəlcə dəhşətli və sonra zarıltıya çevrilən bir səs eşitdim. H. N..

3. Beşballı sistemdə şagirdin, tələbənin müvəffəqiyyətini göstərən nömrə; «pis». 2 almaq. Heç 2-yə cavab verə bilmədi.

◊ İki ayağını bir başmağa təpmək – bax iki ayağını bir başmağa dirəmək («ayaq 1»da). <İbad:> Deyir, bəs dünən <Almaz> iki ayağını təpmişdi bir başmağa? C. C.. İki bədəndə bir ürək – sevgililər haqqında. İki cüt bir tək – çox az. İkidə bir – yarı. İki daşın arasında – çox namünasib vaxtda, tələsik. İki gözü – ən əzizi, ən istəklisi. İki gözünü bir deşikdən çıxartmaq – bax gözünü çıxartmaq 1-ci mənada («göz»də). <Gülsənəm:> <İmran> əgər görsə ki, biri camaata ziyan verir, onun iki gözünü bir deşikdən çıxarar. M. Hüs.. İki güləşənin biri yıxılar məc. – çəkişən, vuruşan iki tərəfdən birinin məğlub olması mənasında. <Kim isə:> İki güləşənin biri yıxılacaq. M. Hüs.. İki könül bir olmaq – birləşmək, sevişmək mənasında. Əzizim, dalda yeri; Yel tutmaz dalda yeri; İki könül bir olsa; Tez tapar dalda yeri. (Bayatı). İki yanına göz gəzdirmək – hər tərəfinə, ətrafına baxmaq. Xəlil iki yanına göz gəzdirdi. M. Hüs.. İkidə-birdə – tez-tez. İkidənbirdən – heç (bir şeyin, hadisənin olmadığını bildirir). İkidən-birdən sizə gələnəm? – <Kərbəlayı:> Adə, ikidən-birdən qəzet alanam? M. Hüs.. Heç ikidən-birdən gəlib deyibsənmi ki, Zərəfşan, Kərim dayının haqqında belə deyirlər, nə qayıraq?. . İ. Hüseynov. iki-iki zərf

1. Hər birinə, yaxud hər dəfəsinə iki. İki-iki alma vermək. İki-iki düzmək. İki-iki ayırmaq.

2. İkisi yan-yana, ikisi bir yerdə, birgə, bərabər. İki-iki durmaq. İki-iki oturmaq. iki. . . – bu sayla əlaqədar olan bir sıra mürəkkəb sözlərin birinci tərkib hissəsi; məs.: ikibaşlı, ikimotorlu, ikiotaqlı, ikiyerli.